Συμπεριλαμβάνει μόνο 12 απλά φάρμακα, των οποίων όμως σήμερα γνωρίζουμε πολύ καλά τον σύνθετο ρόλο τους στις βιοχημικές αντιδράσεις, που επισυμβαίνουν στο εσωτερικό των κυττάρων.
Κατά τον Schuessler η ανάγκη χορήγησης των ιστικών αλάτων (των αλάτων των απαραίτητων στους ιστούς όπως υποδηλεί η ονομασία τους) βασίζεται στο φυσιολογικό γεγονός ότι, η δομή και η ζωτικότητα, συγχρόνως, των οργάνων του ανθρωπίνου σώματος εξαρτώνται από μια σχετικά απαραίτητη ποσότητα και σύνθεση ουσιών που προσαρμόζονται με τα οργανικά συστατικά των οργάνων αυτών.
Αυτό αποδεικνύεται και από το γεγονός της παρουσίας ανόργανων συστατικών, στα κατάλοιπα της καύσης των ιστών. Πράγμα το οποίον καταδεικνύει το πόσον είναι, οι ουσίες αυτές, απολύτως ουσιώδεις διά την ακεραιότητα της δομής και την λειτουργική δραστηριότητα των ιστών.
Παρακολουθώντας τις απόψεις του Schussler που δίδασκε ότι η έλλειψη των αναγκαίων ποσοτήτων (όσο μικρές και να ναι αυτές) των ουσιών αυτών, δύναται να προκαλέσει πλήρη αταξία στην μοριακή κίνηση τους, πράγμα που προκαλεί την ασθένεια. Δεν μπορεί, λοιπόν η υγεία να επανέλθει παρά αν αποκατασταθεί η ισορροπία με χορήγηση των ιδίων μεταλλικών αλάτων, με εκείνα που λείπουν.
Η άποψη αυτή δεν είναι παρά ο θεωρητικός θρίαμβος της βιοχημείας, της χημείας, δηλαδή, της ζωής και διατυπώθηκε πολλά χρόνια πριν η βιοχημεία τεκμηριώσει αυτές τις αλήθειες.
Όλα αυτά μας οδηγούν στο να θυμηθούμε το τεράστιο ενδιαφέρον της διακίνησης των στοιχείων του Νατρίου, του Καλίου, του Ασβεστίου, του σιδήρου, του Μαγνησίου, του Φθορίου, του Πυριτίου κλπ, μέσα στον οργανισμό.
Το αντίστροφο, λοιπόν, αυτής της λογικής, μας οδηγεί στο να στραφούμε στις απόψεις του Schuessler και να εφαρμόζουμε απειροελάχιστες δόσεις που ασφαλώς μπορούν να χαρακτηρισθούν ομοιοπαθητικές (χορηγούνται στην αραίωση 6x ή 1000 ng), που επιτρέπουν χωρίς κινδύνους προοδευτική αφομοίωση. Το σωστό αυτής της άποψης καταδεικνύεται και από τα συμπεράσματα της βιοχημείας των φλεγμονών.