Όλο και περισσότεροι άνθρωποι σήμερα στρέφονται προς τις εναλλακτικές θεραπείες για να αντιμετωπίσουν από απλά μέχρι και πιο σοβαρά προβλήματα υγείας. Πολλοί είναι όμως και αυτοί που έχουν ισχυριστεί ότι όλα αυτά είναι γιατροσόφια και δεν έχουν καμιά επιστημονική βάση και απόδειξη. Δυστυχώς όμως γι αυτούς, τα τελευταία χρόνια, έχουμε και επιστημονικές αποδείξεις, κυρίως στην Ομοιοθεραπευτική. Αποδείξεις που είναι εναρμονισμένες και συμβατές με τον εναλλακτικό τρόπο σκέψης και στα πλαίσια της συγκεκριμένης επιστήμης. Για όσους θεωρούν ότι οι διπλές τυφλές στατιστικές είναι ένας τρόπος απόδειξης της αποτελεσματικότητας ή όχι της θεραπευτικής της δράσης, αναφέρουμε ότι οι συγκεκριμένες μελέτες είναι μη εφαρμόσιμες στην Ομοιοπαθητική. Πρόκειται για μια εξατομικευμένη Θεραπευτική και δεν αφορά ούτε ομάδα δείγματος ατόμων, ούτε συγκεκριμένες ιστικές αλλοιώσεις όπως η Κλασσική Ιατρική.
Επιστήμες (όπως η κβαντοφυσική , η βιοφυσική κ.α.) αποδέχονται την αρχή του Αϊνστάιν που αποδεικνύει ότι η ύλη αποτελείται από δύο μορφές, το σωματίδιο και το ηλεκτρομαγνητικό του πεδίο. Η Ομοιοπαθητική δρα στο πεδίο και όχι στην ύλη. Η Κλασσική Ιατρική δρα στην Ύλη και σαν τέτοια δεν εξατομικεύει την κάθε περίπτωση. Το πεδίο, εκεί που δρα η Ομοιοπαθητική, είναι διαφορετικό σε κάθε άτομο και εδώ οι αποδείξεις θα γίνουν με βάση τις αρχές των ολιστικών συστημάτων και της Βιοφυσικής και όχι της Βιοχημείας και της Χημείας όπως στην Ιατρική. Υπάρχουν και άυλες λοιπόν αιτίες για κάθε ασθένεια. Οι ιστικές αλλαγές είναι πολλές φορές ο απόηχος μιας αρρωστημένης γενικότερα ύπαρξης. Το αίτιο μπορεί να κρύβεται πολύ βαθύτερα. Όλα είναι πια θέμα ενεργειών. Ας μην ξεχνάμε πόση δύναμη έχει μια λέξη όταν την πούμε ή αν την ακούσουμε. Η ανατριχίλα που νιώθουμε όταν σκεφτούμε κάτι μπορεί να μας κάνει ευτυχισμένους ή δυστυχισμένους για λίγο. Ή πληροφορία αυτή, μέσω των υγρών του σώματός μας, μεταφέρεται σε όλο τον οργανισμό κι έτσι έχουμε την εγκαθίδρυση συμπτωμάτων, από θλίψη και κεφαλαλγία μέχρι και πιο σοβαρές χρόνιες ασθένειες. Όλα αυτά είναι αλλαγές στο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο του ανθρώπου, στη δόνησή του, από τη σκέψη και το συναίσθημα, έως τον απόηχο, στο φυσικό του σώμα.
Η Ομοιοπαθητική προηγείται όλων αυτών των επακόλουθων καταστάσεων. Εγκαταλείπει την ύλη για να ανέλθει στο άυλο και το ενεργειακό. Κάθε πειραματική έρευνα και διαδικασία αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει τίποτα, αν δεν προϋπάρχει κάτι. Μόνο σε αυτό το δρόμο μπορούμε να αναγνωρίσουμε τον συσχετισμό μεταξύ ενός αιτίου, μιας σχέσης και του αποτελέσματος σε έναν άρρωστο οργανισμό σαν μια σειρά αναπτυξιακών βαθμίδων, από την αρχή μέχρι το τέλος και να τον ακολουθήσουμε αντίστροφα , από το τέλος προς την αρχή για να επιτύχουμε τη θεραπεία. Αυτή είναι και η φιλοσοφία της! Αυτό που πρέπει να θεραπευτεί είναι ο ίδιος ο άνθρωπος και όχι οι ιστοί του μόνο, ή μόνο το μυαλό του και ο ψυχισμός του.
Ο υγιής άνθρωπος είναι το αποτέλεσμα μιας αρμονικής συνεργασίας ψυχής και νου, συναισθήματος και λογικής, είναι ο ίδιος ένα σύνολο δονήσεων σε αρμονία μεταξύ τους αλλά και σε αρμονία με το «όλο». Ο άνθρωπος δεν είναι μόνος του στο σύμπαν. Ανήκει σε ένα μεγαλύτερο σύστημα μαζί με το ζωικό, το φυτικό βασίλειο και τα ορυκτά. Ανάμεσα σε αυτό το σύστημα εκτός από ανταλλαγές ύλης υπάρχουν και ανταλλαγές ενεργειακών πεδίων, ανταλλαγές δονήσεων. Ο συνωστισμός των ανθρώπων σε μεγάλα αστικά κέντρα απομάκρυνε τον άνθρωπο από το φυσικό του περιβάλλον και τον απομάκρυνε από ενέργειες που θα τον εξισορροπούσαν στο θέμα της υγείας του. Η Ομοιοπαθητική έρχεται να βοηθήσει στο να βρει ο άνθρωπος το πραγματικό του κέντρο ύπαρξης και να γεφυρώσει το χάσμα του με τη φύση, που τόσο του λείπει από την καθημερινότητά του αλλά και από την ίδια του την ύπαρξη.
Σαν ολιστική θεραπευτική μέθοδος υποστηρίζει ότι ένα «σύστημα» είναι ένα όλο και τα αντικείμενά του (ή συστατικά του) και οι ιδιότητές τους (ή χαρακτηριστικά) μπορούν να κατανοηθούν μόνο σαν λειτουργίες του όλου συστήματος. Ο όρος “ολιστικός” έχει χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει τη θεώρηση που εξετάζει το “όλον” και όχι το “μέρος”. Πολλά θεραπευτικά συστήματα θεωρούνται ολιστικά γιατί δεν εστιάζονται στην πάθηση του ενός οργάνου αλλά εξετάζουν τον άνθρωπο ως σύνολο οργάνων και λειτουργιών.
Είναι γνωστό από τη βιοφυσική ότι το κύτταρο παράγει ηλεκτρικό ρεύμα «ηλεκτρομαγνητικό πεδίο». Αυτό συμβαίνει γιατί οι κυτταρικές μεμβράνες αλλά και τα μικροσωληνάρια των κυττάρων μας, πάλλονται ουτοσώστε να γίνει η πρόσληψη και η αποβολή των απαραίτητων, για τη λειτουργία τους, ιόντων. Κάθε οργανισμός για να λειτουργεί σωστά και στα τρία επίπεδα ύπαρξής του, έχει το δικό του ιδιαίτερο ενεργειακό πεδίο το οποίο προέρχεται από τη σύνθεση των πεδίων των κυττάρων, των ιστών, των οργάνων, της σκέψης και του συναισθήματός του. Τα πεδία αυτά έχουν διαγνωστεί και χαρτογραφηθεί από ειδικούς επιστήμονες, τους ηλεκτρονικούς βιοσυντονιστές. Κάθε επίδραση «ερέθισμα» που δεχόμαστε από το περιβάλλον ψυχική ή σωματική προκαλεί αλλαγή σε αυτό το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο. Οι αλλαγές αυτές μπορούν επίσης να μετρηθούν σαν απόκλιση του συντονισμού μας από τις φυσιολογικές μετρήσεις. Πολλές φορές με τις μετρήσεις αυτές μπορούμε να διαπιστώσουμε σε πιο όργανο ή σύστημα υπάρχει ένταση ακόμα και πριν εμφανιστούν κάποιες ιστικές αλλοιώσεις, ακόμα πριν ο ασθενής αρχίσει να παρουσιάζει συμπτώματα. Αυτό συμβαίνει γιατί πάντα πριν εμφανιστεί μια διαταραχή στην ύλη προϋπάρχει διαταραχή στο ενεργειακό πεδίο. Σταθεροποιούνται στον οργανισμό, όπως η βιοφυσική χρησιμοποιεί τον όρο αυτό, καινούριες χωροχρονικές δομές, καινούριες δηλαδή κβαντικές σταθερές.
Το σώμα μας αποτελείται στο μεγαλύτερο μέρος του από νερό. Το νερό έχει την ικανότητα όχι μόνο να σταθεροποιεί αυτές τις καινούριες κβαντικές σταθερές μέσα στον οργανισμό αλλά και να τις μεταφέρει επηρεάζοντας όλη την ύπαρξη. Ο οργανισμός και το νερό, μέσα στο οποίο λαμβάνουν χώρα όλες οι μεταβολές της ύλης, αποτελούν ένα σύστημα σε «ομοιόσταση». Όταν ένας αρνητικός στρεσογόνος παράγοντας διαταράξει αυτή την ομοιόσταση τότε το νερό του σώματός μας μεταφέρει την καινούρια πληροφορία παντού. Ο οργανισμός για να κάνει «οικονομία ενέργειας» θυσιάζει κάποιο όργανο που είναι λιγότερο απαραίτητο για την ύπαρξη και συνήθως στα πρώτα χρόνια της παθολογίας, είναι το δέρμα.
Ο μόνος τρόπος πραγματικής θεραπείας σε μια τέτοια κατάσταση είναι να δοθεί στον οργανισμό το ίδιο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο ανεστραμμένο για να υπάρξει όπως λέμε στη βιοφυσική «εξουδετερωτική συμβολή». Τα δύο όμοια αλλά αντίθετα πεδία συγκρούονται και αλληλοεξουδετερώνονται. Αυτό έρχεται να κάνει το ομοιοπαθητικό φάρμακο που δεν περιέχει ύλη αλλά πεδίο. Πολλοί επιστήμονες, με πειράματα που έχουν δημοσιευτεί, έχουν μετρήσει και καταγράψει τα πεδία αυτά στα ομοιοπαθητικά φάρμακα αλλά και τον συντονισμό τους με άρρωστους ανθρώπους. Αυτό είναι κάτι που την τελευταία δεκαετία έχει ξεκινήσει και σίγουρα χρειαζόμαστε πολλά χρόνια έρευνας για να μπορέσουμε να μετρήσουμε και να χαρτογραφήσουμε όλα τα ομοιοπαθητικά φάρμακα. Αυτό που μπορούμε όμως να κάνουμε και έχει πλήρη αποτελεσματικότητα, είτε μέσω του ομοιοπαθητικού ιστορικού και την καταγραφή των αντιδράσεων στα ερεθίσματα του ασθενούς είτε μέσω των μετρήσεων με ειδικά μηχανήματα ηλεκτρονικού συντονισμού, είναι να βρίσκουμε πιο είναι το όμοιο φάρμακο για κάθε ασθενή, το όμοιο αλλά ανεστραμμένο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο και να εξουδετερώνουμε ήπια, αποτελεσματικά και οριστικά κάθε οργανική διαταραχή. Αυτή είναι η επιστημονική απόδειξη της Ομοιοπαθητικής!
Η Ομοιοπαθητική σήμερα είναι μια επιστήμη που ενοποιεί και παντρεύει πολλές άλλες επιστήμες. Ήδη αναφέραμε την Ιατρική, την φιλοσοφία, την ψυχιατρική, την ψυχολογία, την φυσική, την βιοφυσική, τη βιολογία, τη χημεία, τη βοτανική, τη ζωολογία κ.α. Όλες αυτές οι γνώσεις οδηγούν τελικά προς την ίδια κατεύθυνση, προς την ίδια αλήθεια, ο άνθρωπος δεν είναι μόνο ύλη, είναι μέλος σε ένα σύμπαν όπου όλα τελικά συντονίζονται με μια εκπληκτική αρμονία!